17 mei 2008

Wedstrijd 2 VeKa NK autocross
17 mei 2008 Visvliet

Visvliet is altijd al een bijzondere cross op de kalender van de NK serie. En zeker als deze vroeg in het seizoen wordt gehouden wat deze keer dan ook het geval is. Voor een van de laatste keren dat dit het geval was moeten we terug naar 13 mei 2000. Op de terugweg bracht de nieuwslezer ons op de hoogte van de vuurwerkramp in Enschede. Een van die momenten uit de vaderlandse geschiedenis waarvan je altijd zult blijven herinneren waar je was of wat je aan het doen was op het moment dat je dat hoorde. Heeft wel niets met autocross op zich te maken maar zo staat Visvliet voor altijd in mijn geheugen gegrift. Vorig jaar was Visvliet ook gedenkwaardig met de deelname van Allard Kalff. Voor het eerste een bekende en racende NL-er aan de start van de autocross. Helaas voor Ipe Solle en zijn team van de ACVOpsterland hebben we deze keer niets speciaals in petto voor zijn jaarlijks terugkerende autocross. Maar het NK seizoen is nog niet voorbij en wie wat we dit jaar nog uit onze hoge hoed kunnen toveren.

Opsterland is een Friese gemeente waarin 16 dorpen zijn samengepakt en de hoofdplaats hiervan is Beetsterzwaag. De kleibaan waarop gereden wordt ligt zelfs voor Friese begrippen ver weg namelijk in het Groningse op de grens van Lutjegast en Visvliet aan het Visvlieterdiep. Maar zoals we allemaal wel weten is het vanaf Visvliet geen wereldreis naar Opsterland.

De baan is al ingereden en heeft standaard de oh zo bekende ovale vorm. Op hemelvaartsdag is de baan al ingewijd en goed bevonden. De baan was op die dag nog licht vochtig maar daar kan nu geen sprake meer van zijn dachten we op voorhand. Door de droogte van de afgelopen 2 weken is Nederland wel toe aan een beetje water. Maar dat het water dan toch op de dag van het NK naar beneden kwam was uitermate verrassend en glibberig. En dat terwijl de weerberichten er voor Noord-Nederland zo florissant uitzagen.

Tijdsnood?
In Aalten zorgde het onderhoud van de baan voor het late tijdstip waarop de finales begonnen. Het werd zelfs zo erg dat de Sprint 1600, kevers en supers van hun finale weerhouden werden. De einduitslag werd zodoende opgemaakt aan de hand van het resultaat na 3 manches. Dat ook hier weer bijzondere wetten gelden maakte het team van Erik Pijnenburg mee. Met dezelfde resultaten en dus evenveel punten als Frits Duizendstra pakten ze de 2e plaats. Waarom zou later blijken toen het KNAF boek ter hand genomen werd. Artikel 28-11 zegt namelijk het volgende:
Wanneer na drie manches meerdere rijders een gelijk aantal punten hebben, wordt de positie bepaald aan de hand van de hoogste klassering. Wanneer deze rijders dezelfde resultaten behaald hebben in de manches, wordt de klassering bepaald door de automatische loting van de computer, indien er niet gewerkt wordt met een computer wordt de klassering bepaald door loting (bv. briefjes trekken).

Ook het volgende punt artikel 10-6 was nog van belang om tot dit eindoordeel te komen:
Indien er door overmacht geen Kleine- en/of Grote Finales gereden kunnen worden, zulks ter beoordeling van de wedstrijdleiding, zal de uitslag worden vastgesteld aan de hand van de verreden series. De wedstrijd telt alleen mee als er tenminste drie manches zijn verreden.

Laten we hopen dat we deze situatie nooit meer gaan meemaken want de finales zijn toch datgene waar het allemaal omgaat. ThatŐs where the action is.

Nacontrole
Ook deze keer was het weer een nerveuze bedoening in het parc ferme na afloop van de NK in Aalten. Zoals bekend moeten alle rijders die zich voor de kleine en de grote finales hebben geplaatst na afloop van deze finales hun wagens daar parkeren. Na het parkeren van hun auto dient de rijder het parc ferme direct te verlaten. Zodoende heeft de Technische commissie de tijd en de energie nodig om de auto's te onderzoeken op illegaliteiten. Deze illegaliteiten zouden voornamelijk voorkomen bij de junior- en de standaardklasse. Vandaar ook dat er in deze klassen dan ook altijd een nerveuze sfeer hangt bij zowel de rijders als de TC-ers. Als we de verhalen in het gastenboek van onze website moeten geloven is om de motor en bak van de auto van Godfried Bergs veel te doen geweest. Helaas voor de TC die hun bedenkingen hadden over de legaliteit van de auto hebben ze allerlei zaken aan de auto verzegeld. In de week na de NK in Aalten is het gecontroleerd en niets gevonden. Dus werd de uitslag dan ook officieel gepubliceerd op de KNAF site. Als een rijder tijdens de technische nacontrole wordt gepakt op illegaliteit van zijn auto wordt deze uit de uitslag genomen. Iedereen die in de klassering achter deze rijder is geeindigd zal niet doorschuiven in de einduitslag.
Hierin zagen we dat er geen afkeur geweest na de technische nacontrole want iedere rijder kwam op zijn gefinishte plaats in de eindstand voor.
In de standaardklasse hebben overigens wel 2 rijders de zwarte vlag gekregen maar niet door een technisch afkeur. Robbert Wassenaar en Sasa Kovac werden verbannen naar de laatste 2 plaatsen.

Drukte in Visvliet
Net als in Aalten vonden rond de 225 deelnemers verdeeld over de voor ons bekende 7 klassen de weg naar Visvliet. Hieronder sowieso een aantal nieuwkomers die op zondag vanwege geloofsovertuiging niet rijden aangevuld met bekende namen die nog niet klaar waren. En dan nog eens wat 'oude' gezichten die lang niet hebben deelgenomen en er dan ineens weer staan zoals Sjoerd Kloosterman en Hans de Smalen. Uiteraard zijn er ook altijd weer deelnemers die er de vorige NK wel waren maar door de Pinkstercrossen teveel schade opgelopen hadden om in Visvliet deel te kunnen nemen. Vandaar de altijd aanwezige variatie in het deelnemers aantal. Verder was er eigenlijk weinig nieuws te melden en zodoende hebben we dan ook weinig tot geen smeu•ge crossips kunnen verzamelen.
Net als in Aalten werd de manche indeling weer aangepast. Hierbij wordt gekeken naar de hoeveelheid inschrijvingen per klasse en de daarbij behorende kleine finales. Aangezien er na een kleine finale ook een protest tijd van 30 minuten bestaat kan de finale dus officieel pas plaatsvinden een half uur na de eerder genoemde pre-finale.
Gelukkig werd er deze keer op tijd gestart want de klanken van het Wilhelmus klonken om klokslag 10 uur. Dit ondanks het feit dat er toch weer een aantal coureurs waren die het niet voor elkaar kregen om hun loopbriefjes op tijd in te leveren. Sinds Aalten hebben ze dan toch weer een beetje bijgeleerd en dat is hoopvol.

Het natte begin van de manches deed de organisatie beslissen dat er veel en snel baan onderhoud moest plaats vinden. Resultaat was dat de eerste complete run om 12.30 uur gedaan was. Veel en lang baan onderhoud was toen nodig en het Aalten doem scenario zagen we alweer opkomen. Gelukkig kende Pluvius medelijden met de ACVO en zorgde voor droge lucht. Hierdoor werd er in rap tempo tijd gewonnen en dat was nodig. Het BSAC had namelijk, terecht, een aantal beslissingen genomen met betrekking tot het rijden van de kleine en de grote finales. Voor 18.00 uur nog bezig met de manches betekende het uitvallen van de kleine finales. Een worst case scenario was ook opgesteld voor de finales. Zelfde principe gold voor de finales alleen als er om 19.30 uur nog manches gereden werden. Gelukkig kunnen we nu alvast vertellen dat voorgaande scenario's niet opgingen en voor het eerst dit seizoen 7 finales verreden cq gegleden zijn.

Juniorklasse
Christina Gerrits kende een onfortuinlijk moment in een van de manches door een voor het oog rustige koprol te maken. Toch moest de ziekenwagen de baan opkomen en werd een pijnlijke Christina bevrijd uit haar bestuurderspositie. Een gekneusde schouder was het slot oordeel en een mitella samen met rust werd voorgeschreven.

Om 17.05 konden de vele junioren van start voor de eerste kleine finale. Zoals gewoonlijk kun je wel zeggen. De aanwas van nieuw talent is groot te noemen en zien we dit jaar ook de doorstroming naar hogere klassen. Op het eerste rechte stuk na de start van deze KF ging er direct een auto over de kop die listig op de baan bleef liggen. Een complete herstart was het gevolg. Nu moeten we compleet wel een beetje nuanceren daar tijdens de briefing is verteld dat ook de veroorzaker van een rode vlag niet meer mee mag starten. Zo hoor je nog eens wat.

De herstart was wel goed en zodoende konden we zien dat de beste drifter William van Lent was met zijn Suzuki. De problemen van de slecht lopende motor leken hiermee verdwenen en als 13e werd hij aan de finale toegevoegd. Hij werd hierin vergezeld door Elbert van Eck en Siegfried Postma om de 15 finalisten compleet te maken.

De avond viel, de klok sloeg 6x namelijk, en zo was de start van de eerste finale een feit. De baan was met het kilverbord flink bewerkt en glom van het vele water wat erop lag. Alle fotografen stonden met hun lenzen dan ook gefocust op de eerste bocht en wonder boven wonder vielen er geen definitieve slachtoffers. Wel werd Raymond Reints door de gladheid ruw in de rondte geduwd en was zo samen met Michael Scherff, in de oude Citroen van Jan Brookman, het voornaamste slachtoffer. Marcel Reints bleef de hele meute voor en pakte de kopstart en reed direct weg van zijn concurrenten. Gezien het verloop van de vorige NK en deze finale vraag ik me wel direct af of er wel concurrentie voor Reints is dit jaar? Alle junioren reden vol in de toerenbegrenzer en dat was niet vreemd natuurlijk met de vele wielspin van deze 1300cc auto's. Er ontstond op de gladde baan jammer genoeg geen spannende strijd al was de strijd om plaats 3/4 het aanzien lange tijd wel waard. Rick van Herwijnen maakte er samen met Mike van Bartelen en Raymond Reints een leuk gevecht van tot eerst genoemde de controle verloor en daarmee zijn hoge klassering. Marcel Reints maakte het niets uit en reed met grote overmacht weg van de rest. Op het laatst was de voorsprong van de regerende kampioen zo groot dat alleen de op de 2e plaats geeindigde Bjorn Scherff en de teruggeknokte Raymond Reints op 3, niet op een ronde werden gezet. Met halve baan voorsprong op Bjorn Scherff staat de teller van Marcel Reints zo op 2 uit 2. Maximale score dus voor de inwoner van Apeldoorn. Bjorn Scherff werd dan op gepaste afstand tweede vandaag, maar de voorsprong die hij weer had op de nummer 4 Mike Bartelen was even groot als zijn achterstand op Reints. Hiertussen bevond zich nog de zeer onopvallend maar sterk rijdende Raymond Reints die zodoende in het spoor blijft van Marcel in het kampioenschap. Conclusies hierover zijn nog niet te trekken zo pril in het seizoen.

1. Marcel Reints
2. Bjorn Scherff
3. Raymond Reints

Toerwagenklasse
Een van de weinige nieuwkomers deze keer was Vincent Steenman die de Scirocco type 1 van een sequentiele versnellingsbak voorzag en zo voor het eerst aandrijving op alle 4 de wielen had. Helaas voor hem werkte het schakelen nog niet optimaal. Zo zag hij zich genoodzaakt na 2 manches de handdoek te werpen.

Ook Marcel Ottink was weer van de partij met zijn Seat Ibiza. In de manches was hij erg sterk en miste de eerste startrij op een haar na. In de finale ging het redelijk tot de ruitenwissers de vele natte klei niet goed genoeg van het voorraam afkregen. Met weinig zicht was het toch weer een nuttige dag voor de ondernemer uit Hengevelde.

De eerste rij van de finale der toerwagens zag er zeer indrukwekkend uit. Naast elkaar stonden Marco Tuchter, Anton Roor, Ton van Leeuwen en Peter Breederland te wachten tot de rode startlamp uitging. Met de snelheid van een vallende ster ging Tuchter van start. Hij liet er geen twijfel over bestaan dat zijn goede prestaties in de manches op toeval berusten. Terwijl de zon op het punt van doorbreken stond reed Tuchter als eerste de bocht in. Roor en Breederland gaven elkaar hier al geen duimbreed toe. Hiermee dwaalden mijn gedachten dan ook direct af naar het geweldige gevecht wat beide heren in 2007 op dezelfde baan uitvochten al ging het toen om de 1e plaats en het kampioenschap. Tuchter maakte zich uit de voeten en reed zijn eigen en achteraf gelopen koers. Breederland en Roor maakten er een mooi schouwspel van en streden fair. Maar als 2 kemphanen met elkaar in een gevecht zijn bestaat de kans dat degene die er vol gas achter rijden dichterbij komen. In het geval van Ton van Leeuwen had dit zeker gebeurd maar de nieuwkomer in zijn Mitsubishi Evo kon niet profiteren. Frederik Veldhuizen wel, en zeker nadat Leon Kammeraad met zijn BMW spinde. Roor en Breederland konden hem maar net ontwijken en zodoende kon Veldhuizen aansluiten. Tuchter werkte aan een grote voorsprong en bleef zijn Scirocco dan ook flink de sporen geven. Roor reed na verloop van deze finale langzaam aan toch weg bij Peter Breederland die met zijn lichte Suzuki niet in het voordeel was. Toch wist hij Frederik Veldhuizen zijn aanvallen te weerstaan en pakte zo belangrijke punten met de laatste podiumplaats. Roor pakte opnieuw een 2e plaats en gaat hiermee aan de leiding in de tussenstand van het NK. Tuchter is vanaf nu een geduchte concurrent maar of de Scirocco betrouwbaar genoeg is voor het kampioenschap zullen we pas aan het einde van het seizoen weten. Voorlopig was een klinkende overwinning zijn beloning van vandaag.
In het parc ferme was het ook na afloop van deze finale weer erg druk en schijnt er ook bij de toerwagens het een en ander gecontroleerd te zijn met name op het vlak van benzine monsters. De tijd zal dus leren of hier een illegaliteit bij 1 van de deelnemers is geconstateerd.

1. Marco Tuchter
2. Anton Roor
3. Peter Breederland

Standaardklasse
Opvallend was het gedrag van de MR2's op de natte Visvlietse klei. Stadman, Lensink en de Vries konden geen vuist maken tegen de snelle voorwielaandrijvers. Stadman glorieus winnaar van de eerste NK ploeterde met de Toyota en het zal mij dan ook benieuwen met welke auto hij naar Lochem zal afreizen. Wordt het de kampioens Nissan of de MR2? Zal ongetwijfeld ook afhangen van de conditie van de baan want een droge en harde baan zal voor Stadman ook geen probleem zijn lijkt me. Na zijn overwinning stond Stadman nu met lege handen. En hiermee was hij niet de enige MR2 rijder want in de finale was er van dit type auto dan ook geen te vinden. Als we de geschiedenis boeken er op na slaan valt het niet mee om goed te kunnen rijden met dit type auto. Glenn van Rosmalen, de alleskunner, was 1 van de weinigen die op elke ondergrond goed met deze auto overweg kon. Het kan dus wel maar het valt niet mee.
Dat garantie voor succes niet standaard is maakte ook Godfried Bergs mee. De nodige pech met de omstandigheden en een stevige aanrijding weerhielden de autohandelaar van punten in Visvliet. Dus samen met Stadman hebben ze beide al een schrapresultaat te pakken.
In de kleine finale werd er flink gestreden om de laatste 3 finale plaatsen. Deze werden uiteindelijk verdient door Marten de Vries, Jan-Willem Feenstra en Daan Zwanenburg.

Luuk de Roo, rijdend met de oude VW van Christiaan van Dijk, is een geboren kleirijder. Maar dat de dit seizoen debuterende de Roo de kopstart voor zich zou opeisen had hij zelf ook niet verwacht vanaf de 2e rij. Direct neemt hij wat voorsprong maar de rechte lijn snelheid is superieur maar de bochtensnelheid is net iets minder. Hierdoor kan Danny Reinders met zijn Citroen toch telkens een stukje dichterbij komen. Tot een ultieme inhaalpoging komt het nog niet want een rode vlag situatie gooit roet in het eten van Reinders. Mariska Verhees is namelijk rond geduwd en Chris Wagenaar kon haar hierna niet meer ontwijken. De situatie die hierdoor is ontstaan is een rokende en brandende Opel Astra en de oorzaak van de rode vlag.

Luuk de Roo pakt weer de leiding en heeft het druk met het afslaan van de aanvallen van Reinders. Twee ronden na de herstart gaat de Roo te ver naar buiten en glijdt Reinders knap binnendoor. Mariska Verhees is inmiddels aan een indrukwekkende inhaalrace begonnen en laat Opels rijder Robbert Wassenaar en Johannes Kuiper de achterkant van de Honda zien. Ze waren ook zo druk in gevecht met elkaar dat ze geen oog hadden voor de dame. En zij maakte daar dan ook dankbaar gebruik van. Ongelukkig voor haar kon zij van de 2 honden die om het been vochten voor haar geen gebruik maken. Een ongelukkige aanrijding tussen de Roo en Reinders resulteerde wel in een flink verbogen linker achterwiel van de Roo. Toch weerhield het hem er niet van om Reinders voor te blijven. Het kromme achterwiel zorgde er wel voor dat het uitbreken van de achterzijde veel minder werd en Reinders kwam er maar niet langs. In de laatste ronde verloor de Roo zijn complete wiel en nam de weerstand van de auto teveel toe ten opzichte van de baan. In de laatste bocht verspeelde de Roo dan ook zijn overwinning aan Reinders die hiermee de winst van deze prachtige en scherpe finale op zijn naam schreef. Mariska Verhees nam kostbare punten mee naar huis en haar carriere zal een nieuwe impuls krijgen. Als race babe van het Panorama rally team is zij uitverkozen om in de Chevrolet Kalos cup te gaan rijden.

1. Danny Reinders
2. Luuk de Roo
3. Mariska Verhees

Sprint 2000
De regerend kampioen van dit jaar de Belg Patrick Cleys verzamelde na de manches net niet genoeg punten om rechtstreeks in de finale te komen. Met 1 puntje te weinig moest hij aantreden in de kleine finale. Samen met Michel Kempenaars en Herrijk Hop wist hij dit te realiseren en de laatste rij was compleet ingevuld. Pieter Molenaar en Kees Buijserd konden niet lang genieten van hun kleine finale plaats. Buijserd spinde in de eerste bocht en Molenaar kon hem niet meer ontwijken. Op een redelijk zachte manier parkeerde Molenaar zijn oranje sprinter op de groene van Buiserd. Ben benieuwd wat daar over 9 maanden voor sprinter uit komt.
De voorronden waren zwaar, moeilijk en vooral glibberig geweest. Hierdoor lag het puntenaantal van de rijders dan ook erg dicht bij elkaar. En zo zagen we verrassende namen in deze finale zoals Hedser Bruinsma, Cor Roerdink en Simon de Wit.

Toch waren het de klinkende namen van Jan-Willem van Eerden, Pierre Blok en Klaas Postma die samen met Cor Roerdink en Simon de Wit de eerste rij vulden.

Hoofdsponsor Peter Versluis was erop gebrand zijn slechte resultaat van Aalten uit te poetsen. Hij wilde als snelste starten maar niet vals. Hij doseerde koppeling en gaspedaal dan ook als beste en vanaf de 2e rij was hij iedereen te snel af. Maar Pierre Blok had aan de binnenzijde van de eerste bocht een betere lijn te pakken en maakte het feestje van Peter Versluis van korte duur. Versluis kreeg direct Klaas Postma op bezoek en dit was de belangrijkste reden dat Blok aan een mooie voorsprong kon werken. Versluis en Postma maakten er een geweldige strijd van en de snelheden op de gladde ondergrond logen er niet om. Telkens te ver naar buiten in de moeilijke bocht na de start en dan weer volgas de strijd met elkaar aangaand. Inmiddels was de vanaf de laatste rij gestarte Leonard van de Ven met zijn nieuwe motor de 2 matadoren voorbij gestoken. Hiermee opende hij definitief de jacht op Blok. De strijd om plaats 3 barstte weer in alle hevigheid los en Versluis raakte Postma licht aan op volle snelheid op het rechte stuk na de start. Een volledige 360 garden pirouette van Klaas Postma was het gevolg en door zijn enorme wagenbeheersing bleef alles onder controle. Hierna viel Peter Versluis steeds verder terug met een sprinter die in de bochten haast niet meer onder controle te houden was. Jan-Willem van Eerden profiteerde hier dan ook als eerste van en ging achter Klaas Postma aan maar kreeg hem nooit in het vizier. Pierre Blok was sterk maar niet oppermachtig daar Leonard van de Ven steeds dichter bij kwam. Met de achterblijvers in zicht kwam van der Ven steeds dichterbij maar echt bedreigen kon hij Pierre Blok nooit. Mooie overwinning dus voor Blok die hiermee een mooie stap maakt in de tussenstand namelijk de 2e plaats. Van der Ven laat zien dat er rekening met hem gehouden moet worden. Vorig jaar was hij voornamelijk op het zand sterk geweest en hij klasseert zich op plaats 2 op de klei. Eimert de Groot mag zich hiermee ook gelukkig prijzen want de motoren van beide heren, Honda en Nissan, zijn door hem gebouwd en hiermee was ook hij trots. Klaas Postma, die de finale samen met zijn broer Rients reed, kon de bronzen plak mee naar huis nemen en was daarmee zeker niet ontevreden.

1. Pierre Blok
2. Leonard van de Ven
3. Klaas Postma

Sprint 1600
Frank Oomen moet er toch haast moedeloos van worden. Na al 2 motoren in 2 wedstrijden om zeep geholpen te hebben stond de garagehouder vol goede moed weer aan de start in Visvliet. De Brabander had de verre reis weer ondernomen en moest om onbekende reden na 1 manche alweer opgegeven. Toch hoop ik dat de opgave niet definitief is want het deelnemersveld in de 1600 klasse is niet echt heel dik met 20 rijders aan de start.
Peter Timmermans is de enige vreemde eend in de bijt. Waarom dan, zul je je afvragen? Hij is namelijk de enige die niet uit Nederland komt maar uit Belgie. Toch was hij alle Nederlanders te snel af met de start en glibberde hij imposant door de eerste bocht. Topfavoriet Roland Dekkers kende wat problemen in manche 3 maar was wel weer van de partij. Met de mega grote achterbanden onder zijn sprinter draaide hij een rondje in de eerste bocht. Zodoende moest hij van achteraan opnieuw beginnen en later was het ook einde verhaal voor Dekkers. Van de achterhoede naar strijdende kop van de wedstrijd is in deze slechts 10 deelnemers tellende finale een kleine stap. Timmermans leid maar voelt de hete adem van Edwin "de Tolle" Tolkamp in zijn nek. Een klein foutje van Timmermans in bocht 1 wordt het uiteindelijk fataal. Een spin van Timmermans zorgt ervoor dat Tolkamp hem niet meer kan ontwijken. Een harde tik van Tolkamp op het linker voorwiel van Timmermans lijkt geen gevolgen te hebben voor Timmermans. Toch is er iets afgebroken en zo heeft Tolkamp de eerste plaats stevig in handen. Peter Timmermans berust in zijn lot en rijdt langzaam aan de buitenzijde van de baan zijn rondjes uit. Hiermee klasseert hij zich uiteindelijk slechts als 9e. Tolkamp rijdt zo een gelopen koers en neemt zijn eerste rijdende overwinning mee naar Aalten. De eerste rijdende natuurlijk aangezien de NK in Aalten op het laatste moment werd afgeblazen vanwege de invallende duisternis. Andre Bouwmeester reed de gehele dag ook al sterk en zijn nieuwe frame legt hem dan ook geen windeieren. Hij wist de eveneens sterk rijdende John van der Coelen, die ontbrak in Aalten, gemakkelijk achter zich te houden en zodoende blijft Bouwmeester in het spoor van Tolkamp voor het kampioenschap.
Verder gebeurde er weinig in deze finale al dient wel gezegd te worden dat Erik Diepenmaat, Vincent Bultink en Wim Hagen ook een zeer solide maar onopvallende finale hebben gereden.

1. Edwin Tolkamp
2. Andre Bouwmeester
3. John van der Coelen

Keverklasse
Voor het eerst zagen we Willem Snijder terug met zijn oude liefde. De vertrouwde zilveren kleur van de sprinter is ingeruild voor licht beige en dat was even wennen. De stukadoor liet zien het rijden in de kever nog niet verleerd te zijn want in de eerste manche klasseerde hij zich direct als 3e. Na 2 manches hebben we hem niet meer terug gezien. Snijder kennende zal hij dit jaar nog wel voor een verrassing gaan zorgen, Willem welcome back.
Voor de fotografen was de 2e bocht een waar paradijs in de keverklasse. De gaten en de kuilen hierin resulteerden in geweldig springende kevers die zeer fotogenieke plaatjes opleverden zoals bij de foto's te zien is. Jan-Paul Klaster moest in de kleine finale starten om een plaats bij de groten te veroveren. In de 2e manche had de starter namelijk een valse start gezien bij de inwoner van Oldemarkt. Hierdoor kreeg hij slechts de 9e plaats in die manche toebedeeld. Toch presteerde Klaster naar behoren in de kleine finale door de finale te bereiken samen met Andre Gersjes en Harm Eesinge.

Hendrik Glas en Frits de Haan maakten het spannend in de eerste bocht. Hendrik Glas kwam er als eerste uit al probeerde de Haan van alles om dit te voorkomen. Frits de Haan kon niet lang genieten van zijn 2e plaats daar hij met problemen uitviel en hiermee slechts 15e werd. Hendrik Glas profiteerde van de wegligging van zijn kever en reed probleemloos weg van iedereen al bleef Eelco Kruis redelijk in het spoor. Kruis en Johan Zomer maakten er een mooie strijd van al kon de winnaar van Aalten, Zomer dus, nooit een ultieme poging wagen om Kruis van de troon te stoten al kwam Zomer op de finishlijn wel heel erg dichtbij. De eerste 3 reden zodoende ver weg van Jacob Heeres die keurig de 4e plaats pakte. Het gat met de eerste 3 rijders was veel te groot om aanspraak te maken op het podium. Sooi Ermens was erg voorzichtig gestart en vanuit het achterveld kwam hij gestaag opzetten. In die tussentijd reed Hendrik Glas onbedreigd naar de overwinning en bezorgde hij WEB tuning een mooie overwinning. WEB tuning had trouwens een hele goede dag want ook Eelco Kruis, die de 2e plaats pakte, rijdt met een WEB motor. Johan Zomer rijdt uiteraard met een motor uit de stal van Bert Zomer en pakte de bronzen plaats. Om het succes van WEB compleet te maken had het leuk geweest als Jacob Heeres op het podium was geeindigd. Maar met de 3 motoren in de top-4 mocht WEB toch zeker niet ontevreden zijn.

1. Hendrik Glas
2. Eelco Kruis
3. Johan Zomer

Superklasse
Eindelijk was het dan zover en toonde Hans de Smalen zijn Superklasse auto aan het publiek. De indrukwekkend uitziende sprinter is voorzien van 4 wiel aandrijving en een motor van Mitsubishi. Grappig om te horen was dat deze motor net zo loopt als de toerwagen motor van Ton van Leeuwen. Op zich wel logisch daar dit 2 identieke motoren zijn uit de categorie Evo. Helaas was het optreden van de Smalen van korte duur en werd beperkt tot maar 1 manche waar glijden meer voor de hand lag dan rijden.

Met 23 deelnemers was de Superklasse booming en mochten er 15 deelnemers starten in de finale. Frits Duizendstra was toen al beroofd van een goede klassering door een harde koprol. Dirk van Dijk kon tijdens de koprol van Duizendstra hem niet meer mishouden en reed vol op de achterzijde van Duizendstra die hierdoor even stil leek te staan. In slowmotion ging de koprol verder en einde verhaal dus voor Frits die lichte last had van nek en rug. Het was 18 jaar geleden dat Duizendstra een koprol gemaakt heeft en deze zal hem ook nog wel even bijblijven.

Volgens Frits zijn hiermee zijn kansen op de Nederlandse titel verkeken daar de kosten te hoog zijn voor de reparatie. De bak is gescheurd en ook de motor leek niet ongeschonden gebleven te zijn. Zien we Frits nog terug dit jaar? We hopen het en ook zien we in Lochem graag Stubbe rijden daar dit toch al de bedoeling was.

De finale was supersnel daar de 4 wiel aangedreven auto's zich als een vis in het water voelden op deze baan. Hoe dubbel ka dit zijn na het vele water.
Martin Kroon ontbrak nog in Aalten maar de regerende kampioen liet zien er weer te staan. De Audi maakte een wereldstart en met zijn lange armen joeg Kroon de sprinter als eerste door de bocht. Hermkens en Ankersmit sluiten aan bij Kroon en kunnen dan al niet goed volgen. Vanuit de achterhoede komt voormalig Nederlands kampioen Sprint 2000 Sjoerd Kloosterman opzetten. De man die de afgelopen jaren in de lappenmand zat liet zien het rijden nog niet verleerd te zijn. Magistraal stuurwerk leverde hem al vrij snel de 2e plaats op. Kroon kwam al snel achterblijvers tegen en kon daar niet snel genoeg omheen sturen. Kloosterman wel en hier sloeg hij dan ook genadeloos toe. Hierna begonnen ook de kleine problemen voor Kroon want ook Hermkens en Ankersmit snelden Kroon voorbij. Kroon herpakte zich wel weer en eindigde uiteindelijk op een mooie 4e plaats maar er had meer ingezeten. Graag hadden we genoten van een mooie strijd tussen Kroon en Kloosterman. Die zat er niet in, maar dat zal Kloosterman niet meer boeien. Snoeihard en snaarstrak reed Kloosterman bij zijn rentree naar de overwinning en nam zo de meeste punten mee naar Garijp. Hulde als je zo terug kan komen. Hermkens brulde met zijn subliem brullende Porsche naar de 2e plaats en Ankersmit brulde ook lekker mee op de 3e plaats en neemt hiermee ook de 1e plaats in de tussenstand in. Erik Pijnenburg kon geen vuist meer maken tegen Kroon maar met zijn 5e plaats is hij net achter Ankersmit de 2e in de stand.

1. Sjoerd Kloosterman
2. Twan Hermkens
3. Erik Ankersmit

Het zit erop
Wat een droge dag had moeten worden volgens de weerprofeten liep uit op wat anders. Koude voeten, natte broek en een graadje of 10 mondde uiteindelijk toch weer uit in een mooie crossdag. Of we volgend jaar Visvliet ook weer terug zien op de NK kalender is de vraag. Geruchten gaan dat de ACVO er even tussenuit knijpt. Gezien de traditie dat we elk jaar een keer naar Visvliet afreizen denk ik dat de ACVO er nog maar eens goed over na moet denken.

Op naar Lochem voor de 3e wedstrijd van het NK op 14 juni. Als de weersomstandigheden het toelaten zal de ACCLaren er een verrassende baan gaan neerleggen. Niet langs de bekende motorcross baan maar haaks hierop.

We laten ons verrassen is een mooie afsluiting van dit verslag ;-)

Emile Moorelisse - AutoCrossNederland.NL