6
september 2008
Wedstrijd
5 VeKa NK autocross
6 september 2008 Koudum
Voor we de blik op Koudum richten een korte terugblik naar
de afgelaste wedstrijd in Kerkdriel. Sinds ACCGeffen een NK
wil organiseren in Altforst lijkt er een vloek op te rusten.
Vorig jaar was het land zo drassig dat er rijden onmogelijk
was en werd op het laatste moment uitgeweken naar Maurik. Nu
werd het in een veel vroeger stadium bekend dat deze geplande
NK hier geen doorgang kon vinden. Zodoende kon men vroegtijdig
Kerkdriel in het schema inpassen. Helaas regeerde Pluvius in
de nacht voor het NK met een veel te vochtige hand en zette
het terrein blank. De baan was erg vochtig en het rennerskwartier
was helemaal tot een modderpoel omgetoverd. Hierdoor werd in
alle vroegte besloten deze NK af te lassen. Pikant detail was
hier dan ook dat zonder te rijden de eerste kampioenen al bekend
werden. Hendrik Stadman, Pierre Blok en Edwin Tolkamp hadden
dan ook alle reden tot juichen al hadden ze er alle 3 natuurlijk
liever voor gestreden. En zo wordt wedstrijd nummer 6 ineens
omgetoverd tot nummer 5 al lijkt de kop van dit verhaal er anders
over te denken. We togen dan voor de tweede maal in de NK geschiedenis
naar Koudum. Dit Friese dorpje is gelegen tussen Balk en Hindeloopen
en de ondergrond is... zand. De gelouterde organisatie, Superklasse
Noord, met klinkende namen als Jetze en Arnoldina Heeres wisten
als geen ander wat ze te doen stond. Net als in 2006 zag het
er weer prachtig en imposant uit aan de oostkant van het IJsselmeer.
En zo werden er ruim 30.000 pk verdeeld over 197 auto's in de
overbekende 7 klassen.
Diskwalificaties Bunnik
Na afloop van de finales in Bunnik gonsde het al van
de geruchten dat er verschillende deelnemers afgekeurd waren
in de junior en standaardklasse. Ook een klassementsleider zou
erbij betrokken zijn. En dat konden alleen maar Marcel Reints
of Danny Reinders zijn. Het bleek om laatst genoemde te gaan
die hiermee zijn kampioenschap kansen definitief in rook zag
opgaan. Een aangepaste bodemplaat, voor betere montage van accu
en tank, waren de reden. Reinders kon het niet bevatten dat
de wedstrijdleider, Ipe Solle, zo onverbiddelijk was in zijn
oordeel. Reinders kon wel leven met het feit dat hij een standje
kreeg maar een aantekening in zijn wagenpas vond hij voldoende.
"Ik had dan echt wel weer gezorgd dat de auto de volgende
cross volledig aan de eisen van het KNAF boek voldeed",
aldus de hevig teleurgestelde Reinders. Maar zoals het spreekwoord
zegt; een gewaarschuwd mens telt voor 2. En de waarschuwingen
van de wedstrijdleiding werden ook door Thij Twaalfhoven, Kevin
van Beek, Tim ten Dolle, Robin Bouman, Sasa Kovac en Mariska
Verhees in de wind geslagen. Alleen de aanwezigheidspunten waren
hun deel en de straf dat deze wedstrijd niet geschrapt mag worden
kwam hard aan.
In de dagen na deze cross werd de TC dan ook hard aangepakt
in het gastenboek van onze website wat we dan ook nog steeds
betreuren. Aan de hand van deze soms harde woorden op de grens
van het toelaatbare hebben we nog kort navraag gedaan bij sommige
TC-ers.
"Voor de wedstrijd keuren we alleen op veiligheid. Dat
is het allerbelangrijkste om aan de wedstrijd deel te kunnen
nemen. Na en tijdens de wedstrijd hebben we meer tijd om het
reglement in zijn geheel na te leven. Hierbij komen soms zaken
naar boven waaruit blijkt dat de auto niet aan het welbekende
KNAF boek voldoet. En als dat zo is maken wij daar een aantekening
van. Deze leveren we dan in bij onze meerderen en deze verbinden
daar conclusies aan", aldus de zegsman van de TC.
De laatste
Het NK seizoen zit er bijna op en de laatste kampioenen
zullen vandaag bekend en allemaal gekroond worden. En dat het
er heet aan toe zou gaan was op je klompen aan te voelen natuurlijk.
Om de kampioenskandidaten maar eens even onder de loep te nemen
per klasse zie je dat er nog van alles mogelijk is. Bij de junioren
staan er 3 jongelui op de nominatie voor het kampioenschap te
weten Marcel en Raymond Reints die op de voet gevolgd worden
door Bjorn Scherff. In de toerwagenklasse zijn er ook 3 alleen
het puntverschil is daar zo klein dat Peter Breederland, Anton
Roor en Ton van Leeuwen elkaar geen duimbreed zullen toegeven.
De meeste kampioenskandidaten zitten in de keverklasse. Hier
staan er maar liefst 6 klaar om de fakkel van Stokkink over
te nemen. Gerald Kemper en Johan Zomer staan er het beste voor.
Maar Lammert Brink, Hendrik Glas, Eelco Kruis en Marco Raben
zullen er alles aan doen om hun kansen om te zetten in hun voordeel.
Bij de grote mannen in de Superklasse zijn er ook nog 3 kandidaten
om de grootste beker binnen te halen. Erik Ankersmit, Erik Pijnenburg
en Twan Hermkens zullen de strijd vol aangaan om te kijken wie
Martin Kroon opvolgt.
De baan was lang met erg hoekige bochten die wel weer lekker
breed waren. Alleen het middenterrein was toch wel aan de smalle
kant. Welke rolmaat ze gebruikt hebben in Koudum weet ik niet
maar het zal op de grens van de minimaal gestelde maat gezeten
hebben. Verder was het bijna een kopie van de oude baan. Alleen
de ligging was een klein beetje aangepast en het weer was een
stuk beter. In de aanloop naar de NK toe viel er redelijk wat
water al bleef Koudum redelijk bespaard van regen. Baan en rennerskwartier
waren dan ook goed begaanbaar. Geen reden tot paniek dus en
zo konden we precies om 10.00 uur van start voor de alles bepalende
slotdag van het NK.
Juniorklasse
In de manches was de strijd al hevig en daarvan was
Rick van Herwijnen in zekere zin de dupe. Hij maakte een koprol
door eigen schuld en de rijder erachter kon hem niet meer ontwijken.
Gevolg was schade aan de kooi waardoor de TC besloot de Peugeot
uit de strijd te nemen. Einde verhaal dus voor de jonge Hellevoeter
die zo ver buiten de top-10 eindigde in zijn debuutjaar.
In de kleine finale waren een aantal jongelingen de reprimande
die ze in Lochem te horen hadden gekregen van de wedstrijdleiding
compleet vergeten. En zodoende kwam zowel publiek als wedstrijdleiding
ogen tekort. Dat het niet door de beugel kon was een feit maar
de strijd was wel mooi om te zien. Rudy van Asselt reed weg
van zijn achtervolgers in de kleine finale en dat was zijn geluk
want de strijd tussen Stephan van Dijk, Jiri Osinga, Hein-Durk
Vellema en Robin Bouman was heftig. Zo heftig zelfs dat van
Dijk door Bouman hevig werd aangetikt en zo leek van Dijk de
finale mis te gaan lopen. Maar het recht zegevierde daar Bouman
uit de uitslag gehaald werd en naast van Asselt en Osinga alsnog
van Dijk de weg naar de finale vond.
In de finale, die precies om 18.00 uur begon, stond Marcel Reints
redelijk relaxed aan de start. Er kon hem niet zo heel veel
meer gebeuren want minimaal plaats 6 zou hem het kampioenschap
voor de tweede achtereenvolgende keer bezorgen. Toch had hij
Bunnik nog in het achterhoofd waar een koprol hem een slechte
klassering bezorgde. Björn Scherff en Raymond Reints wisten
dan ook wat ze te doen stonden. De start van Raymond Reints
was erg sterk en de rest kon niets anders dan volgen. Mike Bartelen
was de beste volger, helaas werd hij door een lekke band verderop
in de strijd ver teruggeworpen. Hierdoor werkte Raymond aan
een comfortabele voorsprong. Marcel reed in het begin van de
wedstrijd rond op plaats 6 en om hem heen cirkelde Michael Scherff
die netjes probeerde om Reints een positie te doen verliezen.
De koelbloedige Reints liet zich niet gek maken en ging uit
van zijn ervaring en rijvaardigheid. En door het terugvallen
van Bartelen schoof iedereen een plaatsje op en kwam het naderende
kampioenschap van Reints niet meer in gevaar. Uiteindelijk veranderde
er niet veel meer aan de stand in de wedstrijd. Achteraf wel
want Raymond Reints bleek eerder vertrokken te zijn dan de starter
wilde. Dus werd hij teruggeplaatst naar de positie van laatst
rijdende en in zijn geval was dat plaats 13. Hierdoor kreeg
Björn Scherff de overwinning kado want hij heeft Raymond nooit
kunnen bedreigen. In het kampioenschap waren de zaken omgekeerd
daar Scherff op plaats 2 eindigde en Reints op 3. Kevin van
Beek revancheerde zich voor zijn afkeur in Bunnik door keurig
het zilver voor zich op te eisen. Marcel Reints pakte de laatste
podiumplaats en hierdoor was de titel net als in 2007 voor hem.
Deze titel zal volgend jaar niet verdedigd gaan worden want
de leeftijdsgrens voor de junioren is bereikt. Of we Reints
nog terug zien in 2009 is de vraag maar gezien de autocrosshistorie
van de familie kan dat haast niet missen.
1. Bjorn Scherff
2. Kevin van Beek
3. Marcel Reints
Toerwagen
Wat waren de verwachtingen hoog gespannen bij de vele
bezoekers in Koudum. De high-tech bolides in deze klasse staan
het hele jaar al garant voor een mooie strijd en de climax moest
in Koudum gaan komen. Druk was het wel in de manche want er
waren exact 15 deelnemers gekomen en daarmee zat de manche dan
ook tjokvol.
Roor zat er de hele dag wel bij maar het was het net niet. In
de finale stond hij dan ook als enige van de overgebleven kanshebbers
niet op rij 1.
Van Leeuwen en Breederland wel. De verwachting was ook dat Nico
Breederland de tweede Swift bij zich zou hebben. Maar door drukke
werkzaamheden hebben we dit jaar de 2 broers niet samen aan
de start gezien. Gezien de strijd in het kampioenschap had het
ook niet echt chique geweest als Nico er ineens gestaan zou
hebben. Maar kunnen begrijpen had ik het wel. Peter stond er
dus alleen voor en plaatste zich naast polehouder Frederik Veldhuizen.
De startopstelling was wel een drama met autoÕs op de verkeerde
plaats dus de spanning werd nog een beetje extra opgevoerd.
Maar aan alles komt een einde dus toen alle autoÕs op haar plaats
stonden werd de startprocedure gestart. Nadat de vlaggeman zijn
wandeling had beÏindigd leek Roor zijn zenuwen niet in bedwang
te kunnen houden. Net voordat de lichten uitgingen bewoog de
Astra van de huidige kampioen van voor naar achter. Hij reed
net niet weg maar de starter was onverbiddelijk. Einde titelaspiraties
voor Roor of van Leeuwen en Breederland zouden erg snel uit
moeten vallen. Zijn uiteindelijke plaats werd 9 terwijl hij
op plaats 5 was ge-eindigd. Pleister op de wonde voor Anton
was dat deze klassering hem ook plaats 2 niet opgeleverd zou
hebben in de eindstand.
Veldhuizen trok van leer maar Tuchter wilde zijn seizoen nu
toch echt wel een beetje glans gaan geven want met alleen een
overwinning in Visvliet wilde hij niet gaan slapen. Veldhuizen
werd dan ook al snel door Tuchter voorbij gereden al kon Tuchter
nooit grote afstand nemen. Nu is dat ook niet nodig om te winnen
en voor de toeschouwers was het dan ook een mooie strijd. Fred
Stout schakelde zichzelf uit. Een koprol, met veel minder gevolgen
als in Lochem, maakte een einde aan zijn wil om dit jaar een
mooie prestatie neer te zetten.
De 2 leiders maakten geen kans meer op de titel. Peter Breederland
en Ton van Leeuwen wel en ze hadden elkaar dan ook al snel gevonden.
De zware Mitsubishi was dan ook niet opgewassen tegen de lichte
Suzuki. Maar van Leeuwen bleef het proberen en de strijd was
dan ook enorm fascinerend. Onder toeziend oog van zijn maatje
Mark van Eldik zag van Leeuwen zijn inspanningen niet beloond
worden met het kampioenschap. Hij wist dat hij minimaal 2 plaatsen
voor Breederland moest eindigen om kampioen te kunnen worden
en met een uiteindelijk weer rokende Mitsubishi wist hem dat
niet te lukken. De strijd aan de kop ging onverminderd verder
en werd geslecht in het voordeel van Tuchter die hiermee de
top-5 van het kampioenschap complementeerde. Veldhuizen eindigde
er net voor in de eindstand en kwam maar 3 punten tekort om
Roor van plaats 3 te verdringen.
Van Leeuwen kende natuurlijk een geweldig debuutjaar welke hij
afsloot met plaats 2 in de eindstand. Het had dan ook te mooi
geweest om het kampioenschap te behalen. Peter Breederland bezorgde
1 van de grootste autocrossfamilies van Nederland voor het eerst
een Nederlandse titel. En dat moest gevierd worden.
1. Marco Tuchter
2. Frederik Veldhuizen
3. Peter Breederland
Standaardklasse
Immer spectaculair en druk is een mooie omschrijving
van de grootste klasse van het NK. Maar liefst 70 verschillende
deelnemers hebben 1 of meerdere van de 5 NK wedstrijden gereden.
Dus was het ook nu weer niet verwonderlijk dat er een kleine
finale verreden moest worden om de 15 finalisten compleet te
maken.
In deze kleine strijd was Johannes Kuiper veel te sterk voor
zijn concurrenten en met ruime voorsprong kon hij als eerste
zijn auto gaan klaarmaken voor de finale. Hierachter was het
ongemeen spannend. Oane Hamersma, Reinie Huizinga en Ybe Vellema
wisten voor het ingaan van de laatste bocht nog niet wie de
laatste 2 finalisten zouden worden. Ybe Vellema was degene die
het net niet haalde want in de laatste binnenbocht stak Huizinga
hem mooi voorbij.
De baan was de MR2 wagens op het lijf geschreven en op de eerste
rij stonden ze alle 3 naast elkaar opgesteld. Stadman, Lensink
en de eindelijk weer eens sterk rijdende Lourenz de Vries. Voor
zowel Lensink als de Vries lijken de problemen opgelost en gaan
ze proberen de al tot kampioen gekroonde Stadman van overwinning
4 af te houden dit jaar.
Stadman wilde zijn kampioenschap glans geven en ging er nog
1x voor zitten. De met ballonnen gesierde MR2 was als eerste
weg. Lensink startte ook erg goed maar kreeg in de eerste bocht
een stevige duw van 1 van zijn concurrenten. Hij kon zijn weg
wel vervolgen maar lag al op achterstand. Later moest hij zijn
wagen in de greppel parkeren en of het kwam door een probleem
of een stuurfout was voor mij niet waarneembaar. Chris Wagenaar
had ook een goede start gemaakt en hij bleef gedurende de manches
zoeken naar de juiste banden. In de finale had hij ze onder
de Astra zitten en hij liep zelfs in op Stadman. Door de weer
wegrijdende Luuk de Roo, die hierbij Stadman over het hoofd
zag, werd het zelfs nog spannend. Wagenaar zag de ballonnen
van dichtbij maar kon Stadman nooit bedreigen. Robbert Wassenaar
gaf de Kadett ook flink de sporen en eindigde op plaats 3 maar
zijn te vroege start wierp hem terug naar 11. En dat was extra
zuur voor hem anders had hij op 3 in de eindstand ge-eindigd.
Danny Reinders kon hier dan ook van profiteren door net achter
Ruud Pronk te eindigen. Dus hij sloot zijn bewogen seizoen af
met de eer van plaats 3. Als Pronk en Reinders omgekeerd geÏindigd
waren was het ook in de eindstand zo geweest.
Lourenz de Vries zorgde er zo voor dat de oneven nummers op
het podium voor de MR2's waren.
Mariska Verhees weigerde na afloop mee te werken aan de technische
nacontrole en zo werd haar 4e plaats haar ontnomen. De reden
voor de weigering had te maken met tijdgebrek. De spullen moesten
snel worden ingepakt want de Panorama babe had alweer andere
verplichtingen. Jammer voor haar want anders had ze met gemak
in de top-10 gekomen.
1. Hendrik Stadman
2. Chris Wagenaar
3. Lourenz de Vries
Sprint 2000
Bij deze klasse was de kleine finale een enorme slijtageslag.
Van de 15 starters kwamen er slechts 5 over de finish. De start
hiervan was heerlijk met Marcel Schoo (alweer aan de start !),
Rients Postma en Leonard van de Ven zij aan zij. Hierna kwam
er een rode vlag in beeld. De neus van de Proflex sprinter van
Willen Rademaker vatte vlam. Hevige vlammen maakten dat Rademaker
rap stopte en in nog veel rapper tempo zijn sprinter verliet.
Zand bleek niet genoeg om de vlammen te doven en de blusser
deed uiteindelijk de laatste resten zuurstof wegnemen.
Een herstart was het gevolg uiteraard zonder Willempie Proflex.
De start was een kopie van nummer 1 alleen bij het uitkomen
van de bocht parkeerde Hedser Bruinsma zijn auto bovenop die
van Erik Nijkamp die ondertussen ook nog eens gerold had. Laatst
genoemde was dan ook woest want zijn kans op de finale was hiermee
definitief verkeken. Schoo, Postma en van de Ven sloten later
aan in de finale. Remon van de Akker en Simon de Wit waren de
andere 2 die nog rijdend over de finish kwamen rijden.
In de finale was er op rij 1 een plaats leeg. Patrick Cleys
zijn versnellingsbak moest het zonder zijn 2 doen. Na veel rekenwerk
werd ingezien dat er in het klassement niet veel meer te halen
viel en werd er besloten niet meer te starten. Zeker gezien
de komende EP een begrijpelijke keuze.
John Rotink wilde wel eens laten zien dat de double-twinned
motorfiets de sterkste was vandaag. Pierre Blok, al kampioen,
werd dan ook verrast in de start. Toch was de beste starter
Peter Versluis die vanaf rij 2 kwam. Bij het aanremmen van de
eerste bocht ging het dan ook bijna mis. Blok werd geraakt door
Versluis die het de rest van de finale met weinig remdruk moest
doen. Misschien is dat de truc voor zijn goede rijden want hij
werd uiteindelijk onbedreigd 2.
Rotink zag overigens niemand meer terug na zijn wereldstart
en daaruit blijkt dan ook dat de Ossenzijler de volle winst
pakte en hiermee plaats 3 in de eindstand. En dat is opvallend
te noemen daar hij in 2 wedstrijden geen punten behaald heeft.
De andere 3 daarentegen waren wel erg sterk. Had Rotink in Visvliet
of Bunnik wel een puike prestatie neergezet dan had Blok nog
geen kampioen geweest. De waarheid bleek echter anders.
Klaas Postma was al zeker van plaats 2 in de eindstand maar
wilde zijn thuiswedstrijd wel erg graag winnen. In bocht 1 bleek
dat dit niet ging gebeuren want te ver naar buiten eindigde
hij in de greppel. Hij kwam er wel uit maar de strijd om de
overwinning was einde verhaal voor hem. Ook de revelatie van
het begin van het seizoen, Jan-Willem van Eerden, haakte direct
af. Met veel schade linksvoor parkeerde hij de auto in de greppel.
De strijd om plaats 5 was adembenemend. De opvallend sterk rijdende
Praxis man Bandi Peters kreeg Rients Postma op bezoek. De snelle
thuisrijder had goed zicht en kwam vanaf de laatste rij bijna
iedereen voorbij. Toch gaf Peters zich niet gewonnen en dat
was de reden van de prachtige strijd die net voor de finish
in het voordeel van Postma uitviel.
Gussinklo sloot zijn pechvolle NK seizoen af met een keurige
4e plaats net achter Pierre Blok. De ereronde was uiteindelijk
voor Pierre Blok die voor het eerst in zijn lange carriere de
titel mee naar Lopik kon nemen.
1. John Rotink
2. Peter Versluis
3. Pierre Blok
Sprint 1600
Frank Oomen was weer van de partij met zijn oude sprinter
die hij weer terug heeft gekocht van Danny Boere. Toch was er
ook nu weer volop pech voor de oud kampioen. Problemen met de
ketting van de aandrijving waren hier debet aan. Dat de dag
al met pech begon, problemen met de bus onderweg, was waarschijnlijk
al de voorbode.
Erik Diepenmaat kende ook een slechte dag. In manche 1 stapte
hij al woest uit toen hij buiten zijn eigen schuld in de greppel
eindigde. In manche 3 ging het helemaal mis. En zeer stevige
koprol maakte dat hij werd afgevoerd met de ziekenwagen wat
eerder op de dag ook Iwan Buil al meemaakte. Hoe het met Buil
is heeft de organisatie niet bekend gemaakt maar we hopen het
beste. Diepenmaat heeft een check ondergaan in het ziekenhuis
van Sneek en uit voorzorg zijn daar foto's van nek en rug gemaakt.
Verder niets aan de hand dus dat was goed om te lezen in het
gastenboek van Erik Diepenmaat.
Peter Timmermans had het niet naar zijn zin deze wedstrijd.
Hij had nog geen overwinning geboekt in de NK serie van dit
jaar en dat stelde hem een beetje teleur. Deze laatste moest
dan maar de zijne worden. Tolkamp hoefde niet meer want het
kampioenschap was al binnen maar hij wilde toch in stijl afsluiten.
Dekkers was er niet bij vanwege zijn dubbele hernia dus lag
de weg open voor de Belg.
Bij de start maakte hij dan ook direct duidelijk dat er geen
maat op hem stond vandaag. Tolkamp restte niets anders dan volgen
wat hij deed om dan ook uiteindelijk achter Timmermans genietend
van zijn kampioenschap te eindigen.
Op de zandbaan waren er toch weer een 3-tal motorfiets motoren
te vinden. De meest opvallende was voormalig keverrijder Ron
van Schip die zich als nummer 3 wist te plaatsen voor de finale.
Uiteindelijk werd de witte sprinter als nummer 5 geklasseerd
en was hiermee de snelste motorfiets. Ook Matthijs Bosklopper
deed leuk mee vandaag en zo was plaats 7 zijn deel. De snelste
motorfietsrijder in het NK van dit jaar was zonder twijfel Kees
Snel. Ook nu was de blauw/gele sprinter aan een opmars bezig
maar in zijn enthousiasme om André Bouwmeester in te halen zag
hij de gestrande Hennie Kuipers (stilstaand in de greppel aan
de binnenzijde) over het hoofd. Het liep nog goed af daar Kuipers
zijn gordel net af had en daarna toucheerde Snel hem met zijn
linker achterwiel. Een zeer ongelukkig samenloop van omstandigheden
en een woeste Kuipers. Een discussie op het middenterrein volgde
maar hielp niets. Hopelijk zijn de 2 strijders er wel uitgekomen.
Peter Timmermans kreeg hier allemaal niets van mee en reed strak
naar de overwinning en zodoende steeg hij in de eindstand naar
plaats 2.
Tolkamp werd 2 voor Bouwmeester en Herbert ter Maat.
Jammer dat Tolkamp in zijn blijdschap vergat om een ereronde
te rijden maar het mocht de pret natuurlijk niet drukken voor
hem.
1. Peter Timmermans
2. Edwin Tolkamp
3. Andre Bouwmeester
Keverklasse
In de keverklasse deze keer te weinig rijders voor
een kleine finale.
Mark van Eldik had eerst nog plannen om mee te rijden in Koudum
maar door familie omstandigheden kon dit geen doorgang vinden.
Dat hij later op de dag wel kwam kijken zegt iets over het enthousiasme
van hem. Of het ook wat over een eventuele autocross toekomst
voor van Eldik zegt zal de tijd leren.
Met nog 6 kanshebbers op de titel waren de manches erg nerveus.
Ontzettend veel valse starts waren het gevolg en daardoor dus
veel verschuivingen in de stand. Hendrik Glas was hier het voornaamste
slachtoffer van. Hij viel net buiten de finale en de titel kon
hij niet meer behalen. De overige 5 stonden wel in de finale
en zo was het spel op de wagen. Raben was de snelste starter
en Kruis en Klaster sloten dan ook direct aan. Bij het uitkomen
van de eerste bocht sloeg Harm Eesinge, in zijn laatste cross
notabene, over de kop en bleef aan de buitenzijde in de greppel
liggen. Geen reden voor een rode vlag dus werd er doorgereden.
En hoe? Klaster pakte plaats 1 af van Raben en probeerde zo
zijn verloren seizoen glans te geven. Eelco Kruis sloot aan
maar kon Klaster niet pakken. Frits de Haan wel maar daarvoor
moest hij eerst vol aan de bak om Kruis te pakken wat hem uiteindelijk
ook lukt maar waardoor Brink gemakkelijk kan aansluiten. Hierna
kon hij Jan-Paul Klaster niet meer achterhalen waardoor de nummers
1 en 2 bekend waren. Dat die strijd mooi was was in dit geval
bijzaak. Beide rijders hadden niets meer te maken met de strijd
om de uiteindelijke titel. Brink had de betere papieren in handen
want hij lag voor Raben en Kruis. Die had Brink dus te pakken.
Maar Zomer en Raben, de 2 klassementsleiders tot aan Koudum,
hadden zich nog niet van voren gemeld in de finale. Brink kon
zich dan ook niet rijk rekenen want de 2 kemphanen waren vol
met elkaar in gevecht. Op de grens van het toelaatbare soms
was het voor het publiek geweldig om naar te kijken natuurlijk.
Zomer en Kemper wisten inmiddels dat de strijd om de titel tussen
hun zou gaan. Continu waren ze bij elkaar in de buurt te vinden.
Naarmate de finale vorderde maakte Kemper een paar kleine foutjes
waardoor Zomer in bocht 4 knalhard binnendoor kwam. Hierna kwam
Kemper niet meer voorbij aan Zomer en was ook bekend wie er
kampioen werd. Johan Zomer eindigde dan met 2 punten verschil
voor Kemper en werd voor de 2e keer kampioen. Brink eindigde
op 3 met geringe achterstand op Kemper en met een zeer geringe
voorsprong op Raben.
1. Jan-Paul Klaster
2. Frits de Haan
3. Lammert Brink
Superklasse
Frits Duizendstra was ook weer van de partij en hij
wist manche 1 dan ook te winnen. Kort hierna gonsde het al van
de geruchten dat de koppakking van de motor eruit lag en even
later zagen de bus dan ook al vertrekken richting Winterswijk.
Dat het nog slechter kon maakte Erik Pijnenburg mee want hij
was nog in de race voor het kampioenschap. In de eerste manche
liep er linksvoor een remklauw vast tussen het wiel en hiermee
kon hij niet meer verder rijden. In manche 2 zagen we Pijnenburg
ook weer uitvallen en manche 3 was hij wel aan de start verschenen
en daar bleef het ook bij. Voor de finale dan ook begon waren
alleen Ankersmit en Hermkens nog over voor de titel.
De ogen waren dan ook op hun gericht daar ze er beide vol voor
moesten rijden. Ankersmit reed de hele dag erg sterk en manifesteerde
zich op plaats 3 terwijl Hermkens niet verder kwam dan 6. Dit
had vooral te maken met zijn kleine koprol in manche 3 waardoor
hij niet kon finishen. Zijn geluk daarbij was dat het gebeurde
net na de eerste doorkomst.
Michael Kuipers, het wordt bijna een cliche, wilde ook graag
zijn verloren seizoen glans geven. Na koprollen in Bunnik, Altforst
en Bohnhorst stond de sprinter weer te glimmen. Hij pakte dan
ook om precies 19.00 uur de kopstart van de laatste finale.
Iedereen dacht aan een valse start maar deze werd nooit gegeven
en dit was dan ook niet de reden waarvoor Kuipers zich na afloop
moest melden. Waarom wel is ons ook niet bekend gemaakt. Gerrit
Nap en Martin Kroon wilden ook nog even hun visite kaartje afgeven
voor 2009 en gingen vol in de achtervolging. Nap probeerde het
direct buitenom wat niet lukte en Dirk van Dijk had ook plannen.
Toch was hij de eerste die in de greppel kwam en er op volle
snelheid ook weer uitkwam. Plaatsverlies was de enige schade
en de achtervolging werd ingezet. Hermkens lag inmiddels op
4 terwijl Ankersmit op afstand toekeek vanaf plaats 6.
Kroon en Nap raakten elkaar licht na 2 ronden en stonden beide
even vast wat een einde aan hun goede klassering betekende.
Kuipers lag hiermee vrij aan de leiding en ging eindelijk dit
jaar met zijn eerste overwinning terug naar Brabant. Hermkens
lag door de aanvaring van Kroon en Nap inmiddels op plaats 2
en Ankersmit volgde op 3. Beide hadden problemen met het zicht
waarbij Ankersmit het grootste nadeel had. Vol gas rijdend op
het rechte stuk zagen we zijn hand druk wrijvend over het glas
gaan. Ankersmit komt steeds dichter en dichterbij aan Hermkens
en ze krijgen het vele publiek op de banken. Ankersmit ging
er eens extra goed voor zitten want de geruchten gaan dat het
zijn laatste seizoen is. Vol gas buitenom probeerde Ankersmit
om Hermkens te verschalken. Het leek te lukken maar van onderuit
de toeren was Hermkens telkens sterker en zo kwam Ankersmit
er maar niet voorbij. De gaten aan de binnenzijde hield Hermkens
steeds dicht en zo lukt het Ankersmit ook niet om Hermkens te
verschalken. Dirk van Dijk kwam steeds dichterbij en hield zich
bewust afzijdig van dit gevecht en dat was een mooie en sportieve
daad van hem daar hij sneller was dan de 2 kemphanen. Hermkens
kwam er achter dat een laatste ronde erg lang kan duren en hij
was dan ook erg blij dat de finishvlag voor hem eerder viel
dan voor Ankersmit. En zo gaat de titel dan ook naar het zuiden
van Nederland.
1. Michael Kuijpers
2. Twan Hermkens
3. Erik Ankersmit
Het zit erop
Aan alles komt een einde en ik ben er van overtuigd
dat alle 7 kampioenen terecht zijn. Goed en strak gereden in
een turbulent jaar. Mooie wedstrijden gezien en ik denk ook
dat alle organisaties dan ook veel geleerd hebben over hoe het
wel en niet moet werken. Ook het BSAC en de werkgroep hebben
weer van alles gezien en de brainstorm sessies waarin rijders
hun stem kunnen laten horen zijn een aanwinst.
BSAC en de daarbij behorende werkgroep hebben hun werk uitstekend
gedaan en dat mag ook wel eens gezegd worden. Commentaar leveren
is altijd gemakkelijk en een pluim geven lijkt zo moeilijk.
Voorgaande geldt ook voor de verenigingen die de crossen zelf
in goede banen hebben geleid. Tot autocross in 2009 wat betreft
de NK serie.
Emile Moorelisse - AutoCrossNederland.NL
